Wanneer een nieuw stuk wordt gestudeerd is het belangrijk dat er vingerzetting bij het notenschrift staat.
In diverse leerboeken is dit reeds gedaan. Wanneer er echter geen vingerzetting aanwezig is, is het
ten zeerste aan te bevelen om deze uit te zoeken. De docent kan dit samen met de leerling doen. Hij kan
goede richtlijnen geven en voor de leerling is het belangrijk, zich van deze richtlijnen bewust te worden.
Ten eerste is de kennis van
vingerzettingen van de toonladders erg belangrijk. Maar wanneer je een ingewikkeld muziekstuk moet studeren heb
je meer regels nodig. Hieronder volgen enkele handvaten:
- Probeer zoveel mogelijk vingers achter elkaar te spelen in een normale, ontspannen positie, zoals een 5-tonenrij.
- Zo mogelijk geen duim en geen pink op een zwarte toets zetten.
- De duim onderzetten bij een kleine afstand, bijvoorbeeld van fis (3e vinger) naar g (duim).
- De 3e en 4e vinger overzetten bij een kleine afstand, bijvoorbeeld van e (duim) naar dis (4e vinger).
- Bij sprongen de gemakkelijkste en meest voor de hand liggende vingers gebruiken.
- Bekijk altijd van waar tot waar het belangrijk is om een goed lopende vingerzetting te schrijven:
- Dit is bijvoorbeeld tussen twee rusten, of van de ene grote sprong naar de andere.
- Meestal is het eenvoudiger om een melodie (rechterhand) in dalende richting van de juiste vingerzetting te voorzien.
- Dat betekent dus dat je een stijgende melodielijn van rechterhand, eens achterstevoren moet spelen.
- Moet je een melodielijn in je linkerhand uitzoeken, dan doe je dat echter in stijgende richting.
- Zorg altijd dat het ontspannen en beheerst voelt om te spelen wat je hebt geschreven.
- Wanneer je beslist om iets te veranderen, schrijf dat dan ook bij.
- Vingerzettingen schrijven doe je altijd met potlood en gum!!